De paniek sloeg toe. In maart. Ik had net maandenlang lesgegeven op allerlei redacties, bij bedrijven, in gebouwen, met mensen, veel mensen. In kleine ruimtes, soms zelfs hele kleine ruimtes. En plotseling leek dat voorgoed verleden tijd: mensen, bah, redacties, bah, kleine ruimtes, iew. En niet alleen bij mij sloeg de paniek toe, maar ook bij Wannes werd er van alles afgezegd. Evenementen waar folders voor moesten komen gingen niet door, cursussen werden geannuleerd, dus hoefden er ook geen boekjes te komen waarin ze aangekondigd werden, schoolactiviteiten, kunstmanifestaties, alles waar Wannes normaal onledig mee wordt gehouden, verschoof naar een verre, […]

‘Hoe is het met jouw taakspanning?’‘Wacht, ik ben even bezig.’‘Laat maar, ik weet genoeg.’ Al weken – maanden – zeggen we ja op alles. Elke opdracht, elke auteur die zich aanmeldt voor begeleiding, elke tekst die geschreven moet worden, elke offerteaanvraag. Dat heeft tot gevolg dat we de coronacrisis zonder kleerscheuren doorkwamen, ondanks de afzeggingen die aan het begin van de tunnel in onze mailbox ploften. ‘Heb jij ook het gevoel dat als je de stekker eruit trekt, de machine in je hoofd niet stopt?’‘Momentje, even dit afmaken.’ We zijn moe. Zo moe dat we soms met tranen in onze […]

Mijn opname voor het eerste middagjournaal van deze week klonk erg hol, mailde een redacteur van Nieuwe Feiten. Of ik het even over kon doen, onder een donsdeken of zo. Maar ik had nog maar een uurtje, en dan moest ik fluks een degelijk akoestisch hol bouwen, bovendien had ik het woord emoetje gebruikt in mijn column, en moederkloekgevoel, pasgeboren gordeldieren, gedesoriënteerde duiven en Australische Animal Cop-series, kortom: een resem aan tongtwisters waarvan ik vreesde dat ik ze er niet op een drafje nog eens uit zou krijgen. ‘Willen jullie wat knutselen?’ mailde ik terug en ik tekende er een […]

Ik zat tussen de vuile was op het logeerbed onder de wasdraad net zo lang te wachten tot er even geen auto langskwam. Als het stil was klikte ik op de vuurrode recordknop van de VRT-correspondentenapp. ‘Je mag alle versprekingen erin laten, gewoon een stukje opnieuw doen, dan knippen wij het er wel uit’, hadden ze gezegd. Maar dat was me een eer te na, dus nu kan ik de kleur van de recordknop dromen. Mijn zus vond me te zwaarmoedig klinken. Ik snap dat. Ik raak hyperzelfbewust van voorlezen, zeker van voorlezen voor Vlamingen. Elke harde G, Gooische R […]